نشانه های تشخیص افسردگی در کودکان چیست؟

بسم الله الرحمن الرحیم

 نشانه های تشخیص افسردگی در کودکان چیست؟

دوران کودکی به طور طبیعی پر از فراز و نشیب های عاطفی است.

اما از دست دادن علاقه به چیزهایی که کودک، همیشه از آن ها لذت می برد و دوری از دوستان می تواند چیزی بیش از تغییر رشدی باشد.

افسردگی پیچیده است که هم به صورت یک اختلال سلامت روان مستقل عمل می کند که به عنوان اختلال افسردگی اساسی (MDD) شناخته می شود

و هم یکی از ویژگی های دیگر اختلالات، مانند اختلال دوقطبی و اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) است.

تنها در سال 2021، حدود 20 درصد از کودکان بین 12 تا 17 سال در ایالات متحده یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کردند.

علائم افسردگی در کودکان در مقایسه با بزرگسالان به دلیل مراحل مختلف زندگی متفاوت است.

به عنوان مثال، کودکان ممکن است مانند بزرگسالانی که با قدرت خود زندگی می کنند، علاقه آشکاری به کارهای خانه را از دست می دهند،

در عوض، کودکان، علائمی را در علایق و رفتارهای فردی نشان می دهند.

دکتر لوئیز متکالف، روانشناس و بنیانگذار/مدیر عامل Gheorg می گوید:

به عنوان مثال، اگر کودکی به طور معمول یک Minecrafter مشتاق باشد،

اما از لذت بردن از آن دست بکشد و به نظر می رسد چیزی جایگزین آن نمی شود،

و بدخلق/تحریک پذیر و غمگین است، یا از نظر عاطفی بسیار سطحی است.

این ها علائم بسیار قوی افسردگی در کودکان هستند.

علائم دیگری که ممکن است کودک شما افسردگی را تجربه کند عبارتند از:

= افت نمرات غیر قابل توضیح

= گزارش رفتار ضعیف از مدرسه

= اغلب گریه کردن

= صرف زمان کمتر با دوستان

= خوابیدن بیشتر یا کمتر از حد معمول

= ابراز این که در هیچ کاری خوب نیستند یا اینکه همه چیز تقصیر آنهاست

= به مدرسه، ورزش یا سایر فعالیت هایی که زمانی به آن علاقه داشتند اهمیتی نمی دهند

= درگیر شدن در سوء استفاده از مواد و سایر رفتارهای مخاطره آمیز

= مکرر صحبت کردن، نوشتن، یا ترسیم مرگ یا مردن

= فرار کردن

= تحریک پذیری

= خوردن بیشتر یا کمتر از حد معمول

طبق گفته آکادمی روانپزشکی کودکان و نوجوانان آمریکا، کودکان نیز بیشتر از بزرگسالان در معرض شکایات فیزیکی مانند سردرد و معده درد هستند.

موانع شناخت:

به همان اندازه که شناسایی افسردگی در مرحله گذار کودکی چالش برانگیز است،

دلایل دیگری نیز وجود دارد که افسردگی دوران کودکی می تواند مورد توجه قرار نگیرد.

به گفته Cyrell Roberson روانشناس مدرسه، نابرابری های فرهنگی نیز می تواند در نحوه تشخیص و درک علائم افسردگی در کودکان نقش داشته باشد.

او می‌گوید: «تحقیقات نشان می‌دهد که تحریک‌پذیری در نوجوان سفیدپوست معمولی اغلب به عنوان علامت افسردگی شناخته می‌شود، که همین طور است.

با این حال، همین رفتار اغلب در کودکان سیاه‌پوست و لاتین تکس به‌عنوان رفتار غیرعادی تلقی می‌شود، که می‌تواند منجر به ناامیدی شود،

زیرا درک درستی از آن‌ها وجود ندارد و مسائل اساسی شناسایی نمی‌شوند و در نهایت درمان نمی‌شوند.»

 علت افسردگی در کودکان چیست؟

افسردگی یک اختلال مغزی است که شامل تغییراتی در عملکرد و ساختار مغز شما می شود.

علل دقیق آن به طور کامل شناخته نشده است، اما ژنتیک، عوامل محیطی و تأثیرات روانی همگی می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند.

تحقیقات، افسردگی را در کودکان 3 ساله ثبت کرده است، اما بیشتر در نوجوانان بین 12 تا 17 سال دیده می شود.

علاوه بر ژنتیک و سایر علل زمینه‌ای، عوامل خاصی ممکن است شانس ابتلای کودک به افسردگی را افزایش دهند.

علل می توانند کاملاً متنوع باشند، بنابراین پاسخ دقیق به آن چالش برانگیز است.

متکالف می‌گوید، با این حال، برخی رویدادها احتمال افسردگی را بیشتر می‌کنند، مانند رویدادهای آسیب‌زا در خانواده.

این تحقیقات نشان می دهد که این رویدادها می تواند شامل موارد زیر باشد:

+ مرگ در خانواده

+ بی خانمانی

+ تغییر چشمگیر در مسکن، مانند درخواست پناهندگی

+ خشونت خانگی

+ سوء استفاده

+ قلدری توسط همسالان

 رویدادهای نامطلوب زندگی تنها عوامل احتمالی افسردگی دوران کودکی نیستند.

منبع معتبر تحقیقات نشان می دهد که افسردگی ممکن است در بین کودکانی که با موارد زیر زندگی می کنند شایع تر باشد:

- یک دیدگاه طبیعی بدبینانه

- مشکلات خواب

- بیماری های مزمن پزشکی، مانند دیابت

- سایر شرایط سلامت روان مانند اختلالات اضطرابی

- مصرف مواد

- استفاده از دارو

همچنین اگر کودکان وابستگی ناایمن به مراقبان اولیه داشته باشند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به افسردگی باشند. بر اساس یک متاآنالیز چند سطحی از سال 2019، دلبستگی ناایمن به مراقبان به عنوان پیش‌بینی‌کننده افسردگی در میان کودکان دیده می‌شود.

دلبستگی ناایمن مفهومی در روان شناسی است که به روابط بین کودکان و مراقبان با اضطراب و عدم اطمینان اشاره دارد که اغلب ناشی از غیبت، دوری عاطفی یا مراقبان بدرفتار است.

با فرزندتان در مورد افسردگی صحبت کنید.

اگر نمی‌خواهید در مورد افسردگی با فرزندتان صحبت کنید،

رابرسون توصیه می‌کند سوالات زیر را درباره فرزندتان بپرسید:

* آیا روزهای بدشان بیشتر از روزهای خوبشان شده است؟

* آیا آنها بی خوابی دارند یا بیش از حد می خوابند؟

* آیا برای مدرسه بیدار شدن برایشان سخت است؟

* آیا شواهدی از تمرکز ضعیف در خانه یا مدرسه وجود دارد؟

* آیا آنها دیگر علاقه ای ندارند یا از فعالیت های معمول خود لذت نمی برند؟

* آیا آنها از خانواده و دوستان فاصله گرفته اند؟

* آیا مکانیسم‌های مقابله‌ای ناسازگار مانند سوء مصرف مواد وجود دارد؟

اگر پاسخ هر یک از این سؤالات «بله» است، ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که درباره افسردگی صحبت کنید.

 والدین می توانند با کمک به کودکان در صحبت کردن در مورد افکار خود به بهترین وجه کمک کنند.

پژوهشگران می‌گویند اگر افکار فرزندتان به این شکل تیره و تار است، خجالت نکشید.

به آنها بگویید این طبیعی است که گاهی اوقات چنین احساسی داشته باشید، اما همه احساسات می آیند و می روند. سپس پیشنهاد می‌کند که با گفتن سه چیز خوبی که در آن روز برایشان اتفاق افتاده، یا سه چیز که در آن روز دوست داشته‌اند، از تمام خانواده بخواهند آرامش را ایجاد کنند.

برای مراقب، او پیشنهاد می‌کند که حتماً یک چیز مثبت در مورد کودکی که افسردگی را تجربه می‌کند لحاظ کند. همان طور که صحبت کردن در مورد افکار و احساسات راحت می شود، دری را برای مراقبین باز می کند تا درباره افسردگی بحث کنند.

گزینه های درمانی برای کودکان:

بر اساس داده های ملی، تنها 60 درصد از کودکانی که در سال 2021 یک دوره افسردگی اساسی را تجربه کردند، تحت درمان قرار گرفتند.

اگر فرزند شما علائم دائمی افسردگی دارد که احساس می کند [آن ها] تغییر نمی کنند، همیشه به دنبال کمک حرفه ای باشید.

پژوهشگران توصیه می کنند که بیشتر از یک ماه صبر نکنید.

همچنین اگر فرزند شما تمایل دارد به زندگی خود پایان دهد یا به خود آسیب می رساند، وحشت نکنید، فقط بروید و تا جایی که می توانید از یک متخصص کمک بگیرید.

افسردگی دوران کودکی و افسردگی بزرگسالان با استفاده از رویکردهای روان درمانی و دارو درمان می شوند.

روان درمانی، که به عنوان «گفتگودرمانی» نیز شناخته می‌شود،

از چارچوب‌های مختلفی برای رسیدگی به علل زمینه‌ای افسردگی استفاده می‌کند و در عین حال راه‌های مؤثری را برای مقابله با احساسات منفی در زندگی روزمره به کودکان آموزش می‌دهد.

درمان شناختی رفتاری (CBT) و IPT، روان درمانی بین فردی، دو روش درمانی ثابت شده در درمان افسردگی دوران کودکی هستند.

علاوه بر روان درمانی، علائم افسردگی در کودکان را می توان با داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی برای کمک به تسکین علائم اختلال درمان کرد.

افسردگی در کودکان چگونه تشخیص داده می شود؟

چیزی که افسردگی را از تجربه معمول دوران کودکی متمایز می کند، مدت زمان علائم و نحوه تأثیر آن ها بر زندگی روزمره است.

بر خلاف تجربیات روزمره که باعث برانگیختگی عاطفی می شوند، افسردگی شامل اختلال در تغییرات در تفکر و رفتار است که در دوره های طولانی ادامه می یابد.

بر اساس کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم، ویرایش متن (DSM-5-TR)، تشخیص افسردگی در کودکان و بزرگسالان پس از وجود 5 یا بیشتر از علائم زیر در طول همان 2 هفته تشخیص داده می شود.

× خلق و خوی افسرده مداوم، که ممکن است در کودکان به صورت خلق و خوی تحریک پذیر نشان داده شود

× کاهش مداوم علاقه یا لذت در همه یا تقریباً همه فعالیت ها

× کاهش وزن قابل توجه، که ممکن است به عنوان ناتوانی در ایجاد وزن مورد انتظار در کودکان نشان داده شود

× اختلالات خواب

× بی قراری یا کندی حرکت فیزیکی

× خستگی مداوم یا انرژی کم

× احساس مداوم بی ارزشی یا گناه نامناسب

× اختلال در تمرکز و تصمیم گیری

× فکر خودکشی

برای تشخیص، حداقل یک علامت باید خلق افسرده یا کاهش علاقه/لذت باشد.

علائم باید باعث اختلال قابل توجه در بخش های مهم عملکرد شوند و به شرایط یا ماده دیگری نسبت داده نشوند.
اگر کودک شما علائم افسردگی را نشان می دهد، به دنبال ارجاع برای تشخیص از یک متخصص پزشکی واجد شرایط مانند یک درمانگر، روان شناس یا روان پزشک باشید.

منبع:

:https

//psychcentral.com

/depression/signs-of-depression-in-children

ترجمه: استاد آقای دکتر داوود آموسنی