بسم الله الرحمن الرحیم
چه مکانیسمی در مغز، دائماً حافظه را بازسازی می کند؟
مکانیسمی در مغز، که دائماً حافظه را بازسازی می کند.
محققان یک مکانیسم عصبی برای یکپارچه سازی حافظه کشف کرده اند که هم در زمان و هم در تجربه شخصی گسترش می یابد.
محققان کوه سینا برای اولین بار مکانیزم عصبی را برای یکپارچه سازی حافظه کشف کرده اند که هم در زمان و هم تجربه شخصی امتداد دارد.
این یافته‌ها که در Nature گزارش شده است، نشان می‌دهد که چگونه خاطرات ذخیره‌شده در مجموعه‌های عصبی در مغز دائماً با اطلاعات برجسته به‌روزرسانی و سازماندهی مجدد می‌شوند،
و نشان‌دهنده گامی مهم در رمزگشایی نحوه ماندگاری خاطرات ما با جدیدترین اطلاعات موجود است.
این کشف می تواند پیامدهای مهمی برای درک بهتر فرآیندهای حافظه تطبیقی (مانند استنتاج علّی) و همچنین فرآیندهای ناسازگار (مانند اختلال استرس پس از سانحه یا PTSD ) داشته باشد.
دیدگاه دیرینه این است که خاطرات در طول یادگیری اولیه شکل می‌گیرند و در طول زمان در مجموعه‌های عصبی پایدار می‌مانند و ما را قادر می‌سازد یک تجربه خاص را به خاطر بیاوریم.
کار ما با مدل‌های موش ناکافی بودن این تئوری را نشان می‌دهد،
زیرا این نظریه نشان نمی‌دهد که چگونه مغز می‌تواند هم خاطرات را ذخیره کند و هم به‌طور انعطاف‌پذیر آن‌ها را با اطلاعات جدید و مرتبط، به‌روز رسانی کند.
این ترکیبی از ثبات و انعطاف پذیری در مجموعه های عصبی برای پیش بینی ها و تصمیم گیری های روزمره و تعامل با دنیای همیشه در حال تغییر، حیاتی است.
این سوال اساسی که چگونه به صورت پویا خاطرات را هنگام مواجهه با اطلاعات تازه به روز می کنیم،
دانشمندان علوم اعصاب را به چالش می کشد.
برای مطالعه خود، تیم Mount Sinai رفتار و فعالیت عصبی را در هیپوکامپ موش‌های بالغ در حین یادگیری تجربیات جدید، استراحت پس از هر تجربه (در دوره‌های به اصطلاح "آفلاین") و یادآوری خاطرات گذشته در روزهای بعد دنبال کردند.
محققان دریافتند که پس از هر رویداد، مغز با پخش مجدد تجربه، حافظه را تثبیت و تثبیت می کند.
پس از یک تجربه منفی، مغز نه تنها آن رویداد، بلکه خاطرات روزهای قبل را بازپخش می کند،
ظاهراً به دنبال رویدادهای مرتبط برای پیوند دادن به یکدیگر و بنابراین، ادغام خاطرات در طول زمان است.
مطالعه روی موش هایی که یک رویداد بسیار نامطلوب را تجربه کردند (مثلاً شوک پا در یک محیط خاص)،
نشان داد که تجربیات منفی نه تنها باعث فعال شدن مجدد حافظه نامطلوب اخیر، بلکه یک حافظه "خنثی" یا غیرتهدیدکننده نیز می شود.
حافظه ای که چند روز قبل شکل گرفت (محیط امن و متفاوتی که هیچ شوکی دریافت نکردند).
دکتر کای توضیح می‌دهد که وقتی موش‌ها پس از یک تجربه بسیار منفی استراحت می‌کردند،
به طور همزمان مجموعه عصبی آن تجربه و حافظه خنثی گذشته را دوباره فعال کردند،
بنابراین دو روش متمایز حافظه را ادغام کردند.
ما از این پدیده به عنوان فعال سازی مجدد گروه یاد می کنیم و اکنون می دانیم که باعث ایجاد پیوند طولانی مدت خاطرات در مغز می شود.
برخلاف ادبیات منتشر شده که نشان می‌دهد خواب چگونه به ذخیره‌سازی حافظه کمک می‌کند،
محققان دریافتند که پیوند حافظه بیشتر در زمانی که موش‌ها بیدار بودند تا خواب رخ می‌دهد.
این یافته سوالات جالبی را برای تیم در مورد نقش‌های متمایز بیداری و خواب در فرآیندهای مختلف حافظه ایجاد کرد.
این تحقیق همچنین نشان داد که تجارب نامطلوب به احتمال زیاد با خاطرات گذشته یا «به‌طور گذشته‌نگر» نسبت به «آینده‌نگر» در طول روز مرتبط هستند و رویدادهای منفی شدیدتر به احتمال زیاد باعث ایجاد ارتباط گذشته‌نگر با حافظه می‌شوند.
با کشف یک مکانیسم عصبی پیچیده که ادغام حافظه را تسهیل می‌کند،
گام بزرگی در جهت درک بهتر حافظه واقعی برداشته‌ایم، جایی که می‌دانیم خاطرات ما دائماً با تجربه‌های بعدی به روز می‌شوند و بازسازی می‌شوند تا بتوانیم در روز کار کنیم.
دکتر کای گفت: امروز در دنیایی پویا زندگی می کنیم که باید حافظه ی ما این گونه باشد.
منبع:
https:
www.sciencedaily.com
//releases/2024/11/241106132215.htm/
ترجمه: استاد آقای دکتر داوود آموسنی
