دوره مهدویت

قسمت اول 

در رابطه با مهدویت،سراغ اولین چیزی که باید برویم قرآن است.

باید ببینیم که در قرآن، چیزی به نام مهدویت وجود دارد یا نه؟ البته در قرآن به شکل مستقیم در رابطه با مهدویت و امام زمان عج، حرفی نداریم.
با توجه به اینکه همه علمای قرآنی معتقد به این هستند که قرآن ظاهری دارد و باطنی، نزولی دارد و تنزیلی، تفسیری دارد و تأویلی، اینگونه است که از یک جهت قرآن یک ظاهری دارد و افراد می خوانند و از یک جهت دیگر معنا و مفهوم و بطن آیات است. 

چیزی که در ظاهر قرآن است و توضیحاتی درباره اش داده می شود که می‌توان با استفاده از فرهنگ لغت عرب، کلمات آن را معنا کرد. این معانی کنارهم قرار می گیرد و می شود معنای تحت اللفظی آن جمله .

معنای تحت اللفظی دست کاری می شود تا برای خواننده مورد پسند باشد؛ که به آن معنای مفهومی می‌گویند. 

در یک جنبه ی دیگر که به آن تفسیر می‌گویند اینگونه است که با استفاده از علوم مختلف درباره کلمات قرآن توضیح داده می شود .

جنبه‌ی دیگر که به آن تأويل گویند اینگونه است که اگر شخص هر جور به آیات قرآن نگاه کند متوجه آن نخواهد شد، درواقع تأویل در بطن آیات است . 

پرسیدند این راسخون در علم چه کسانی هستند؟ 

امام صادق علیه السلام فرمود: 

ما اهل‌بیت علیه السلام راسخون در علم هستیم. 

ریشه‌ی کلمه‌ی تأویل از أوْل می‌آید ، به معنی برگشتن به معنی اصلی ماجرا. 

پس ما می‌توانیم ظاهر آیه را بخوانیم و از آن متوجه بشویم و آن حجت است.

امامیه معتقد است که ظاهر قرآن حجت است؛ در صورتی که اشاعره گفتند کسی حق دست زدن به قرآن را ندارد، مگر آن کسانی که مورد مخاطبش قرار گرفتند، و آن‌ها معصومین هستند و تمام .
منظورشان پیامبر ص است زیرا آن‌ها فقط پیامبر ص را قبول دارند. 

هر جایی آن ساکت ماند، کسی حق دست زدن به آن را ندارد که به آن‌ها شدند اخباریون‌ پس تأویل معنی باطنی آیه است و فقط کار معصوم است و هم چیزی است که کسی آن را جز معصوم متوجه نمی شود. 

مثال: 

آیه 1و2 سوره شمس
والشمس والضحها والقمر اذا تلها .

امام صادق علیه السلام فرمود : در این آیه منظور از خورشید که خداوند به آن قسم می خورد وجود مبارک پیغمبر است و منظور از ماه وجود مبارک امیرالمومنین علی علیه السلام است. 

آیاتی در قرآن داریم که تاویل آن ها برمی گردد به مهدویت و امام زمان علیه السلام و معصوم باید بگوید که این آیه باطن و تأویلش چیست ؟ 

اولین بحثی که در مهدویت داریم، مهدویت در قرآن است. زیرا اولین چیز متقنی که می توانیم به آن استناد کنیم قرآن است .

روایات ظنی الصدور است و مرادشان هم ظنی است، یعنی به روایات نمی شود استناد کرد مگر این که آن روایت را ارجاع دهیم به قرآن که اگر قران آن را تائید کند آن روایت درست است و مورد اجرا می باشد. وگرنه تنها سند قطعی الصدور و قطعی الدلاله قرآن است. 

در حالی که در روایت ظنی الصدور و ظنی الدلاله است بنابر این به روایت نمی شود اعتماد کرد و طبق فرموده امام صادق علیه السلام: 

سخنانی که از ما به شما می رسد را با دو چیز انطباق دهید. یکی عقل و دیگری قرآن. اگر تطبیق نکرد به سینه دیوار بکوبید چون آن حرف، حرف ما نیست. 

اولین بحث که علمای علم مهدویت بررسی کردند و کتاب های زیادی که درباره اش نوشته شد، بررسی آیات مهدویت در قرآن است.

اولین آیه ای که بطن و تاویل آیه به مهدویت بر می گردد آیات 1 تا 3 سوره‌ی بقره است. 

 

این کتابی که هیچ شکی در آن نیست و از جانب خدا نازل شده، هدایت است برای افراد با تقوا . این افراد با تقوا آن هایی هستند که به غیب ایمان دارند. 

{ایمان به غیب، اولین صفت افراد متقی است}

اگر بدون پیش زمینه ذهنی سراغ این آیه برویم متوجه می شویم که غیب آن چیزی است که دیدنی نیست . 

ولی اگر امام صادق علیه السلام تاویل آیه را بفرمایند متوجه می شویم که منظور از افراد با تقوا در آیه، شیعیان امیرالمومنین علی علیه السلام هستند و منظور از غیب، امام زمان عج است.
که هیچ کدام از مفسران نمی توانستند به این نتیجه برسند.

معصوم علیه السلام فرمود: 

مقصود این آیه، آن 313 نفری هستند که از اصحاب اصلی و از فرماندهان حضرت در روز ظهورش هستند. 
 

امام صادق علیه السلام فرمود: 

هنگامی که خدا به حضرت اجازه ظهور می دهد، حضرت علیه السلام خدا را به اسم عبری او می خواند. 

امام صادق علیه السلام فرمود: ابرهای پائیزی را دیدید که چگونه با سرعت حرکت می کنند و یکجا جمع می شوند؟ زمانی که ظهور انجام می شود این 313 نفر مانند این ابرها به سرعت نزد امام زمان عج الله حاضر می شوند. 

عده ای از این 313 نفر در حالیکه شب را در بسترشان خوابیدند، ناگهان می‌بینیم که صبح در بسترشان نیستند و در مکه نزد امام زمانشان هستند .

امام صادق علیه السلام فرمود: مردم برخی از آن 313 نفر را می بینند که در آسمان درحال سیر کردن و رفتن به سوی امام زمانشان هستند ؛ درحالیکه مردم آنان را می‌شناسند و به یکدیگر نشانشان می دهند. 

سئوال پرسیدند کدام دسته از این ها بالاترند؟

آن هایی که شب خوابیدند و صبح نزد امام زمان عج بودند؟ یا آن هایی که در آسمان سیر می کنند ؟ کدام دسته درجاتشان بالاتر است؟
آیه 148 سوره‌ی بقره در رابطه با این 313 نفر نازل شده است که فرمود: هرکجای این زمین باشید فرقی نمی کند، خداوند در یک چشم برهم زدن شما را دورهم در یکجا جمع می کند.

سئوال: آن هایی که در آسمان سیر می کنند چگونه هستند؟ 

آن سیر چگونه است؟ 

{ امروزه در دنیا روی جت های شخصی کار می کنند؛ که مثل موتور یک نفر سوارش می شود و به مقصد می رسد و کاملا هم قابل دید است. 

در بحث مسیرهای هوایی گفته می‌شود که هر هواپیما مختص خودش لاین هوایی دارد و برخورد 2 هواپیما بهم صورت نمی گیرد.

یعنی امکانش هست در زمین تصادف صورت گیرد ولی در هوا خیر. 

با توجه به این که با هوش مصنوعی مواجه هستیم و هوش مصنوعی دنیا را قبضه کرده است؛ امروزه یکی از بزرگترین نگرانی های علمای بشر، حتی سازنده های هوش مصنوعی؛ این است که ماشین در حال تبدیل شدن به انسان است.

برای مثال امروزه در کار خانه های پیشرفته ماشین سازی دنیا مثل بنز، bmw،audi، حتی یک انسان هم کار نمی کند. درحالیکه بالاترین دقت و کم ترین خطا را دارند و هم چنین امکاناتی که در این ماشین ها است بسیار بالاست .}

daneshofahm@
مکانی برای مطالعه اندیشه